تابلو نقاشی دکوراتیو غرق ذز گل

در میانه‌ی تابلو، دختری جوان در میان دریایی از گل‌های سرخ نشسته یا آرمیده است. گل‌ها، نه دسته‌گل یا پس‌زمینه‌ای ساده، بلکه موجی پرشکوه از رنگ و بو هستند که از هر سو او را در بر گرفته‌اند — گویی زمین شکفته است تا پیکر لطیف او را بپوشاند، یا او خود از دل این گل‌ها روییده است.

لباسش، اگر دیده شود، در امتداد رنگ گل‌هاست؛ گاهی هم‌رنگ و هم‌نقش، گاهی در تضاد ظریف — شاید سپید، شاید قرمز تیره. چهره‌اش در آرامشی رؤیایی‌ست، با چشمانی نیمه‌باز یا بسته، همچون کسی که میان خواب و بیداری، در مرز رؤیا و واقعیت غوطه‌ور است.

اما آن‌چه تابلو را به عمق می‌برد، سایه‌هاست — سایه‌هایی که نه تنها بر گل‌ها افتاده‌اند، بلکه از خود دختر نیز می‌تراود. گویی در این تابلو، روشنایی صرفاً حضور ندارد، بلکه با تاریکی در گفت‌وگوست. سایه‌ی بدن دختر، سایه‌ی گل‌ها، و سایه‌ی درونش — همگی در پس‌زمینه‌ای نرم و رمزآلود ادغام شده‌اند.

رنگ‌ها: سرخ‌هایی عمیق، از گل‌سرخی لطیف تا قرمز خون‌مانند. سیاهی‌های ملایم و سایه‌های خاکستری در لابه‌لای رنگ‌ها لغزیده‌اند، و نوری مات، از بالا یا از درون، به تابلو تابیده است — نوری که بیش از آن‌که چیزی را آشکار کند، بر رمز و راز می‌افزاید.

این تابلو، شعری‌ست بی‌کلام از عشق، تنهایی، زنانگی، و رؤیا. دختر، گل، و سایه‌ها در هم تنیده‌اند، تا تصویری خلق شود که نه فقط دیده شود، بلکه احساس شود — تصویری از گم‌شدگی شیرین در دل زیبایی.ابعاد اثر 120 در 80 اورجینال