تابلو نقاشی دکوراتیو زن وموسیقی

در قاب این تابلو، زنی نشسته‌ است؛ اندکی خمیده، با تکیه‌ای آرام بر سه‌تاری خاموش که در کنار او آرمیده، گویی هر دو از نغمه‌ای دور به سکوت پناه برده‌اند. دستان زن یا روی زانوانش قرار دارد، یا شاید یکی بر دسته‌ی ساز، بی‌حرکت، اما سرشار از حس و حافظه.

چهره‌اش آرام است، ولی نه بی‌حس؛ نگاهش در جایی میان گذشته و خیال، مات شده. گویی نغمه‌ای که زمانی نواخته، هنوز در جانش پیچیده و این سکون، ادامه‌ی همان صداست. سه‌تار، تکیه‌گاه تن نیست، تکیه‌گاه دل است.

لباسش سنتی‌ست؛ با رنگ‌های خاکی یا گرم — شاید نخودی، اناری، یا زرد آفتاب‌سوخته — هماهنگ با دیوار آجری پشت سرش. آجرها، نه تنها پس‌زمینه‌اند، که بخشی از حس تابلو هستند؛ گرم، زبر، و خاطره‌انگیز. گویی دیوار، حافظه‌ی خانه‌ای قدیمی‌ست، یا صدای سازهایی خاموش‌شده را در دل دارد.

نور تابلو نرم و کم‌رنگ است، انگار از پنجره‌ای قدیمی در گوشه‌ای از اتاق می‌تابد. این نور، خطی از طلا بر گردن ساز و موهای زن می‌اندازد و تابلو را در مرزی میان واقعیت و رؤیا معلق نگه می‌دارد.

هیچ حرکت آشکاری در تابلو نیست، اما هر چیز، در سکون خود گویاست؛ ساز، زن، دیوار، و سکوت — همه در حال روایت‌اند. روایتی از انتظار، دلتنگی، یا شاید صلحی درونی پس از طوفانی خاموش.ابعاد اثر 100 در 100اورجینال