تابلو نقاشی دکوراتیوپاییز

تابلو، دریچه‌ای است به باغ‌های پاییزی ابرسج؛ جایی که رنگ‌ها به زبان می‌آیند و زمان، آهسته قدم می‌زند. در این اثر، طبیعت چون شاعری خاموش، از شکوه رفتن و زیبایی زوال سخن می‌گوید.

درختان باغ با شاخه‌هایی پوشیده از برگ‌های زرد، نارنجی و سرخ، قامت برافراشته‌اند؛ گویی لباسی از شعله بر تن دارند. نور خورشید از لابه‌لای شاخسار عبور می‌کند و لکه‌های طلایی روی زمین می‌پاشد؛ زمینی که از برگ‌ها فرش شده و با هر نسیم، صدای خش‌خش‌شان، آوایی از گذر فصل‌ها را زمزمه می‌کند.

در دوردست، دیوارهای سنگی و حصارهای چوبی باغ‌ها به چشم می‌خورند؛ کهنه اما زنده، گواهی بر روزگارانی که کشاورزان با دستانی پینه‌بسته، زندگی را از خاک می‌رویاندند. در گوشه‌ای، تنه‌ی درختی خم شده بر جوی آبی باریک افتاده است؛ گویی خود نیز خسته از سفر تابستان، به خواب پاییزی تن داده.

رنگ‌های استفاده‌شده در این تابلو، گرم و زنده‌اند، اما نه پرهیاهو. تعادل میان زرد کهربایی، نارنجی سوخته، قهوه‌ای خاکی و آبی آسمان، حس سکون، دلتنگی و زیبایی را یک‌جا به بیننده القا می‌کند.ابعاد تابلو 100 در 100 اورجینال استفاده شده از رنگ وینزور