تابلو نقاشی دکوراتیوخاموشی شرق

او زنی است نشسته در سکوتی باشکوه، با قامتی استوار و چهره‌ای که همزمان لطیف و پرصلابت است. نگاهی عمیق در چشم‌هایش جاری‌ست — نگاهی که گویی قرن‌ها تاریخ، راز، و زیبایی در آن پنهان شده. پوستش رنگ آفتاب و خاک دارد، و لبخندش، لبخند کسی‌ست که هزار داستان نگفته را در دل دارد.

اما چشم‌گیرترین بخش از این تصویر، نه تنها سیمای زن، که نقش گنبد فیروزه‌ای اصفهان است که چون نشانِ افتخار، بر سینه‌اش می‌درخشد. گنبد، نه به صورت جدا، بلکه در دل پارچه یا پوست یا حتی درون جان او نشسته است. نقشی از کاشی‌های لاجوردی، با خطوط اسلیمی و کتیبه‌های پیچان، چنان زنده که گویی معماری ایران در وجود او تنیده شده است.

لباسی بر تن دارد که می‌تواند مینیاتوری، سنتی یا مدرن باشد، اما در همه حال، هماهنگ با رنگ‌های گنبد: آبی، فیروزه‌ای، سفید و طلایی. آن گنبد، درخشان است اما متین — نمادی از هویت، زنانگی و میراثی کهنه اما زنده.

زمینه‌ی تابلو می‌تواند دیواری گچی، باغی خاموش یا فضایی انتزاعی باشد. اما زن، با آن نقش بر سینه، نقطه‌ی تمرکز جهان است. او خود، اصفهان است؛ شکوهی که ایستاده مانده، بر فراز دل‌های خسته.اورجینال 120در 80